Rozdział 89

Środa.

- Dużo macie pracy dzisiaj? - zapytałam pomiędzy łykami gorącej kawy.

- Nawet nie... Jeżeli szybko pójdzie, to przed 15 powinniśmy się wyrobić. - powiedziała Meg, kończąc swoje śniadanie. - A ty, co masz zamiar dziś robić? Może pojedziesz ze mną do studia, hmm?

- Nie, dzisiaj chciałam pójść i się w końcu pokazać Marii i Pedro. Przy okazji spotkam się tam z Rafem i Vanessą. - odpowiedziałam.

- Okey. To ja już może... - spojrzała na zegarek. - Kurcze, jeszcze chwila i nie zdążę...

- Leć, ja pozmywam. - zaśmiałam się.

- Tak? Kochana jesteś!

- W końcu też tu mieszkam. - uśmiechnęłam się do przyjaciółki, która już ubierała buty.

- No dobra, życzę miłego dnia. - zawołała i wybiegła z mieszkania. Ja posprzątałam i pozmywałam po śniadaniu. Poszłam do swojego pokoju i stanęłam przed szafą. Wzięłam jeansy, czarny T-shirt i biało-czarną bluzę z kapturem. Napiłam się jeszcze wody mineralnej, wzięłam telefon ze słuchawkami, portfel i klucze do domu. Ubrałam adidasy i wyszłam z mieszkania.

W czasie drogi oczywiście szłam ze słuchawkami w uszach.

Po dwudziestu minutach dotarłam do celu. Przeszłam przez bramkę i skierowałam się do drzwi wejściowych. Były otwarte na oścież, więc przekroczyłam ich próg. Powoli wchodziłam w głąb domu.

- Dzień dobry. - zawołałam, a z kuchni wyłoniła się postać starszej kobiety.

- Lena, kochanie! - podbiegła do mnie i mocno przytuliła na powitanie. - Jak ja się cieszę, że cię widzę!

- Ja też się cieszę. - uśmiechnęłam się i w tym momencie z piętra zeszli Vanessa, Raf i najstarszy Pena.

Poszliśmy wszyscy do ogrodu, usiedliśmy z kawą i ciastkami. W pewnym momencie równocześnie zadźwięczały trzy telefony, mój, Vanessy i Rafa.

- Mogę się założyć, że to któryś z naszych gwiazdorów. - zaśmiała się Maria.

- Strzał w dziesiątkę. - zaśmiałam się spoglądając na ekran telefonu.

- Kendall... - dodała Vanessa.

 „Od: Kendall

    O 17, widzę KAŻDEGO w naszej kawiarence! Obecność obowiązkowa! W końcu zaspokoicie           swoją ciekawość!”

- W końcu zaspokoicie swoją ciekawość? - Raf przeczytał na głos ostatnie zdanie.

- O co mu może chodzić? - zaciekawiła się Vanessa.

- A ja chyba wiem. - zaświeciły mi się oczy. - Myślę, że chce nam przedstawić w końcu tą jego dziewczynę. - dodałam.

- No czas najwyższy. - zaśmiała się Van.

Minęło kilka godzin, była 16:30.

- To jak? Zbieramy się już, żeby poznać dziewczynę Kenda. - Raf wstał z kanapy.

- Ooo, to już ta godzina... - zorientowała się Vanessa.

Pożegnaliśmy się, wsiedliśmy do samochodu i wyjechaliśmy.

Chciałam poznać tą dziewczynę, w której zakochał się nasz przyjaciel, ale wcale nie miałam ochoty tam jechać... Każdy, obecność obowiązkowa. Tak napisał Kendall. No właśnie, każdy... Każdy z naszej paczki, czyli właśnie Kendall. Vanessa, Raf, Logan, James, Meggie, ja i... no właśnie... Carlos. Ale równie dobrze mogę tam sobie usiąść i ignorować, zachowywać się jakby go tam nie było.

Raf zaparkował i wysiedliśmy z samochodu. Obejrzałam się by sprawdzić czy pamiętam tą okolice, okolice kawiarenki, w której zawsze się wszyscy spotykamy. Przed wejściem spojrzałam na zegarek na wyświetlaczu telefonu.

- Wiecie co, jeszcze piętnaście minut. Wejdźcie, a ja dojdę później. - powiedziałam.

- A gdzie ty się wybierasz? Mam nadzieję, że nie chcesz uciekać?! - odezwała się Vanessa. Kurcze, skąd ona wie o moim planie?!?!

- Nie, skąd? Czemu niby miałabym uciekać? Tutaj za rogiem jest fajny sklep z ciuchami takimi dla mnie, zaglądnę tam i wracam. - odpowiedziałam.

- No to dobrze.  A co do tego uciekania, to znamy cię... Tam będzie mój brat a ty go chcesz unikać... - odpowiedział Raf.

- Nie ucieknę, obiecuję. - uśmiechnęłam się. - Za chwilę wracam. - powiedziałam i zaczęłam się oddalać, a Vanessa i Rafael weszli do kawiarni.

Obejrzałam powierzchownie ubrania w sklepie i powiedziałam sobie, że jeszcze muszę tu wrócić i dokładniej sobie czegoś poszukać :)

 Wychodząc ze sklepu dostałam sms-a, wyjęłam telefon z kieszeni. Dostałam wiadomość od Mateusza: ej, ty żyjesz tam w ogóle? Czytając to od razu uśmiech wskoczył na moją buzię. Wczoraj na ten sam temat rozmawiałam z Kamilem, oni to mają wyczucie. Przez następne dni pewnie będę pisać o tym z Majką, Bartkiem albo Kubą... Zaczęłam odpisywać, wyszłam ze sklepu, nie patrząc przed siebie.

- Ojej, przepraszam! - zawołałam, bo wpadłam na kogoś.

- Nie, nic się nie stało... -  dziewczyna na chwilę przerwała i zaczęła się mi przyglądać. - My się chyba znamy... - dodała po chwili. - Czekaj, wiem! Lena, tak?

- Tak, ale... Czekaj, czekaj... Alice?! Dobrze pamiętam??

- Tak. Jeny, jakie fajne spotkanie! - uśmiechnęła się szatynka. - Powiedz jak tam potem się ułożyło z tym twoim przyjacielem i z tą dziewczyną co ją nagrywałyśmy?

- No właśnie... - zaczęłam, ale przerwano mi.

- Ej, ej, ej... Lena, Alice?! Wy się znacie?! - podszedł do nas blondyn.

- A wy...? - zaczęłam. - Kendall, czy to Alice jest... - nie skończyłam, bo on skiną głową, podszedł bliżej do dziewczyny i objął ją w talii. - Naprawdę?! Super!

- Czekaj, teraz to ja nie rozumiem... - zdziwiła się Alice.

- A ja nadal nie wiem skąd się znacie. - dodał Kendall.

- To tak może po kolei... Ja i Kendall znamy się od dziecka. Przyjaźnimy się. - zaczęłam. - Kendall, pamiętasz akcję z tym nagraniem z hotelu?

- No tak, wtedy jak z Vanessą zabawiałyście się w detektywów, gdy chciałyście otworzyć oczy Carlosowi na tą całą sprawę z Kimberly... - odpowiedział chłopak.

- A pamiętasz jak mówiłam, że gdyby nie jedna pracownica tego hotelu to by nic się nie udało? - zapytałam z uśmiechem na ustach.

- Ty tylko nie mów, że wtedy pomagałam pośrednio waszemu przyjacielowi. - na jej słowa razem z Kendallem, równocześnie skinęliśmy głowami, co śmiesznie wyglądało.

- Jaki ten świat jest mały... - zamyślił się blondyn. - Ale dobra, chodźmy do tej kawiarni, bo już na nas pewnie czekają.

Ruszyliśmy we trójkę w stronę lokalu. Weszliśmy do niego i od razu skierowaliśmy się w kąt, do 'naszego narożnika', gdzie byli już wszyscy; Meggie, Vanessa, James, Raf, Logan i Carlos.

- Cześć Wam. - przywitałam się z wszystkimi i usiadłam obok Rafa. Na moje nieszczęście, centralnie naprzeciw jego brata.

- No ferajno, czas najwyższy byście poznali moją dziewczynę. - zaczął Kendall. - To jest Alice, a to są moi przyjaciele. Lenę już znasz, obok niej Raf, dalej jego narzeczona Vanessa, później Meggie, obok jej chłopak James, później Logan i Carlos. Raf i Carlos są braćmi, a Logan i Vanessa to też rodzeństwo.

- Miło mi was poznać. - uśmiechnęła się dziewczyna.

- Nam też miło cię, w końcu poznać. - zaśmiała się Meggie, po czym dwójka stojących usiadła obok mnie.

- A wy wiecie co ja się tu przed chwilę dowiedziałem?! - zaczął temat Kendall.

- No podziel się tym z nami. - zaśmiał się Logan.

- Pamiętacie akcję 'Zdrada Barbie w hotelu' i ten filmik? - zapytał blondyn. Wszyscy kiwnęli głową.

- To właśnie dzięki Alice udało mi się zamontować i potem odmontować te kamerki. - powiedziałam.

- Wow. Noo, to teraz Carlos możesz nie tylko zawdzięczać swoją wolność od Barbie Lenie i Vanessie, ale i też Alice. - zaśmiał się James. - Już się z nią nie męczysz.

- Za to teraz się męczy z inną... - wtrącił Rafael i nawet ja poczułam jak Vanessa pod stołem kopnęła go w nogę, po czym on na nią spojrzał zdziwiony, a ona na niego złowrogo.

- A później oblewaliśmy tą jego wolność. - zaśmiał się Kendall.

- No, a szczególnie Lena to oblewała razem z jej przyjaciółką klamką. - zaśmiał się Henderson.

- Logan! - spiorunowałam go wzrokiem.

- Klamką? - zapytała zdziwiona Alice.

- Wychodząc z łazienki, Lena zahaczyła o klamkę i się zrobiła dziura z jej bluzce. - powiedział Raf.

- No, bo klamka Carlosa mnie nie lubiła wtedy! - zaśmiałam się. Po tym wszyscy zaczęli się śmiać.

 Ja w tym momencie ukradkiem spojrzałam na Carlosa, ale szybko zmieniłam jego tor patrzenia, ponieważ on też w tym momencie spojrzał na mnie.

Później już nie schodziliśmy na tematy związane z Barbie czy z Samanthą, raczej żadne z nas taki temat nie interesował...