Rozdział 19

Gdy wróciłam nic nie powiedziałam rodzicom Carlosa, Rafa nie było, bo pojechał gdzieś na kilka dni z kolegami. Wieczorem, gdy oglądałam z Marią i Pedrem telewizję, zadzwonił dzwonek do drzwi.

- Ja otworzę. - powiedziałam i tak też zrobiłam.

- Cześć, jedziemy do Carlosa, nie zostawimy go teraz samego. - chłopak powiedział ściszonym głosem, by Maria i Pedro nie usłyszeli.

- Jasne, poczekaj chwilę, zaraz wracam.

- Czekamy na zewnątrz, pośpiesz się. - powiedział Kendall. Ja pobiegłam na górę, szybko się przebrałam i ubierając buty w biegu krzyknęłam do małżeństwa siedzących przed telewizorem.

- Wychodzę, nie wiem o której wrócę, nie martwcie się. Będę z naszymi gwiazdorami - nie czekając na odpowiedź wybiegłam z domu. Wsiadłam do  jednego samochodu i pojechaliśmy. Po drodze kupiliśmy piwo i pizze. Stanęliśmy wszyscy, ja, Kendall, Logan, Vanessa, James i Meggie przed drzwiami przyjaciela. Kendall zadzwonił i za chwilę drzwi otwierał nam Carlos, gdy zobaczył nas wszystkich uśmiechnął się i zaprosił nas do środka.

Usiedliśmy na kanapach, otworzyliśmy pizze i rozdaliśmy sobie piwo.

- Muszę Wam podziękować i przeprosić. - przerwał ciszę Carlos.

- Stary,  wybaczamy Ci to że wcześniej nam nie wierzyłeś ale dziękować powinieneś Lenie i Vanessie. - powiedział Logan.

- A szczególnie Lenie... Ona była mózgiem tej całej operacji. - powiedziała Van.

- Przestań, razem zdobyłyśmy te dowody. - odpowiedziałam.

- Tak czy owak,  przepraszam i dziękuję! Wypijmy za moją wolność. - Carlos wzniósł toast.

- Jeżeli jesteśmy tu wszyscy to chyba dobry moment, żeby wam coś powiedzieć. - oznajmił James po wzniesionym toaście.

- I ja chyba wiem co. - zaśmiałam się i upiłam łyk zimnego piwa.

- Hej, o czym my nie wiemy, a wie o tym Lena? - zapytał Logan.

- Poczekaj to się dowiesz. - powiedziała Meggie i popatrzyła się na siedzącego obok niej Jamesa.

- Chcę wam powiedzieć, że mam dziewczynę... - powiedział nieśmiało długowłosy brunet.

- No to gratulujemy - powiedziała Van.

- Kto to? Znamy ją? - zapytał Carlos.

- Wychodzi na to, że to ja. - uśmiechnęła się Meggie. Towarzystwo nie kryło zdziwienia, gdy się otrząsnęli zaczęli gratulować parze i pytać się od kiedy są razem.

- Pamiętacie jak poszłam po nich, bo za długo sprzątali? - wtrąciłam.

- Mniej więcej, od tego momentu. - dodał James. Chwilę rozmawialiśmy jeszcze o nich i gdy zaczęliśmy drugą kolejkę z piwem skończył nam się temat.

- Wiecie co, ja to chyba tak na prawdę nie kochałem, tak jak wy ją nazywacie Barbie. Gdy zobaczyłem te zdjęcia i filmik to był szok, potem spłynęło to po mnie jak woda...

- Carlos, wygląda na to że to było jakieś mocne zauroczenie... - odparła Meggie.

- Albo rzeczywiście to była czarownica i rzuciła na Ciebie zaklęcie... - zażartował Kendall.

Wszyscy wtedy zaczęliśmy się śmiać...

- Jak wyglądało wasze spotkanie, czy może jednak wybrałeś rozmowę telefoniczną? - zapytał James.

- Zaprosiłem ją tutaj jakby nogdy nic, gdy tu przyszła pokazałem jej tamte zdjęcia i filmik. Zaczęła kręcić, że to jakieś kłamstwa, że fotomontaż i że ona na prawdę mnie kocha... Wyśmiałem ją i kazałem wynosić się jej z mojego życia, powiedziałem że już dość namieszała i żeby nie pokazywała mi się na oczy. Wkurzyła się i wyszła trzaskając drzwiami. Teraz wiem, że chcieliście dla mnie dobrze.

- Dobrze zrobiłeś. Nie jesteś zabawką, którą ona może się bawić. - powiedziałam i uśmiechnęłam się do chłopaka.

- Dzięki. - odpowiedział i też się uśmiechnął do mnie, wtedy przez chwilę patrzyliśmy sobie w oczy, to była piękna chwila! Potem Vanessa powiedziała, że musi już iść, bo musi jeszcze dopracować jakiś tekst na jutro, bo ma go jutro oddać naczelnemu. Dziewczyna poszła, a my wypiliśmy jeszcze piwa i jakieś wino. Nie wiem co było dalej, urwał mi się film...